Marleen Stengs vertelt over haar ervaring bij Herniapoli

Stengs

Herniapoli nog steeds dagelijks dankbaar!

Samenvatting: “De uitleg was, hoewel mijn Duits matig is, prima. Tijdens het intakegesprek ondersteunde de begeleider van Herniapoli mij. De ‘verpleegsters’ in de kliniek waren uiterst vriendelijk en deden er alles aan om mij op mijn gemak te stellen. De operatie zou ik zo weer over doen, de herniapijn was direct weg en heb ik nooit meer gevoeld”.

Inmiddels ben ik 20 weken geleden geopereerd en ik ben nog dagelijks dankbaar.

 

In augustus 2021 heb ik me in Frankrijk verstapt en voelde meteen dat het niet goed zat. Al tijden had ik last van mijn rug, een hernia was al geconstateerd, maar was tot dan toe draaglijk. Vanaf het moment dat ik me verstapte kon ik niet meer dan enkele minuten stil staan. De beenpijn was overheersend. Gelukkig kon ik op dat moment nog wel zitten. Lopen was beperkt maar ging nog, hoewel dat alleen korte stukjes waren.

 

Vanaf die tijd moest ik de yoga afzeggen en wandelen kon niet meer. Ik hoopte dat gepaste rust me zou helpen, maar het werd van kwaad tot erger. Net als ik dacht dat het iets beter leek te gaan kreeg ik weer een terugval. Ik meldde me eind september ziek en werkte nog wat thuis maar al snel was ik zo vermoeid dat ook dat niet meer ging. Tot december heb ik de hoop gehad dat het wel zou opknappen maar het bleek niet zo te zijn. Half december kreeg ik bizarre zenuwpijnen. Ondertussen was ik wel in beeld bij de neuroloog en ook zij zag duidelijk op de mri-scan waar de pijnklachten vandaan kwamen, een dubbele hernia maar van opereren was nog geen sprake. Plan van aanpak was eerst pijninjecties om te kijken wat er daar mee nog kon verbeteren. De pijn was inmiddels onhoudbaar geworden, ik lag op een bed in de woonkamer en kon niet meer voor mezelf en mijn kinderen zorgen. Ik had dagelijks hulp van mijn moeder en verzwakte enorm. Als ik foto’s van die tijd terug zie, voortdurend liggend op bed, is pijnlijk om te zien.

 

Toen het op 31 december echt niet meer ging, besloten we de herniapoli te bellen. Als we alles konden regelen, kon ik 14 januari geopereerd worden. Voor het eerst in lange tijd zag ik weer licht aan het einde van deze slopende tunnel. Het gevoel weer zelf de controle te pakken in dit proces werkte direct helend. Ik durfde weer vooruit te kijken. Ik heb de operatie en het verblijf in Duitse kliniek nooit spannend gevonden. Het voelde als een kans, het enige wat nog kon bijdragen aan mijn herstel.

 

De uitleg was, hoewel mijn Duits matig is, prima. Ook doordat ik voor die tijd al goed geïnformeerd was op de website. Tijdens het intake gesprek sloot ook de begeleiding van Herniapoli zelf aan om te ondersteunen. De ‘verpleegsters’ in de kliniek waren uiterst vriendelijk en deden er alles aan om mij op mijn gemak te stellen. Het verblijf was prettig. De operatie zou ik zo weer over doen, de herniapijn was direct weg en heb ik nooit meer gevoeld.

 

Omdat ik ernstig verzwakt was doordat ik al enkele weken in bed had gelegen duurde het herstel langer. Spieren herstellen nu eenmaal minder snel, maar het is altijd zonder pijn gegaan. Met behulp van de fysiotherapeut heb ik weer meer vertrouwen in mijn lijf en durf ik weer te geloven dat de herniapijn niet zomaar terug komt. Momenteel sport ik in een sportschool, ga ik weer naar de yoga, wandel in het bos en kan weer in de tuin werken. Ik ben op vakantie geweest, naar een festival en kan mijn werk als jeugdhulpverlener weer uitvoeren. Maar het belangrijkste is dat ik weer voor mijn kinderen en voor mezelf kan zorgen.

 

Ik ben enorm dankbaar dat ik deze stap heb gezet en zou het iedereen aanraden.

— Een pijnvrije Marleen Stengs